ഇനി എന്തുചെയ്യും? മഴ ഇപ്പോഴൊന്നും മാറുന്ന ലക്ഷണം കാണുന്നില്ല.
ഞാന്‍ ഷെഡിന്റെ കതകു ചാരി അവിടെ ഇരിക്കാനുള്ള സ്ഥലം തേടി.
ആഹാ.. നീ ഇരിക്കാന്‍ പോവുകയാണോ? ഏതായാലും നനഞ്ഞു നമുക്ക്‌ മഴ നനഞ്ഞുതന്നെ പോവാം.
ഇവിടിങ്ങിനെ നനഞ്ഞു കുതിര്‍ന്നിരുന്നാല്‍ നല്ല ഒന്നാന്തരം പനിപിടിക്കും, പരീഷ കുളമാവുകയും ചെയ്യും.. ഇരൂ കൈകൊണ്ടും കാര്‍ക്കുന്തല്‍ കോതിയുണക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചുകൊണ്ട്‌ ചിറ്റ പറഞ്ഞു.
ശരിയാണ്‌, തല തുവര്‍ത്താന്‍ ഒരു തോര്‍ത്തുമുണ്ടുപോലും ഇവിടെ കാണാനില്ല. ഒരു അരമണിക്കൂര്‍ നേരം ഈറനണിഞ്ഞ തുണികളുമായി ഇങ്ങനെ നിന്നാല്‍ പനിപിടിച്ചതുതന്നെ..
സമയം ആറായെങ്കിലും വൈകുന്നേരത്തെ വെയിൽ ഷെഡിന്റെ പഴയ ജനാലയിലൂടെ അകത്തേക്ക് വീണിരുന്നു..
ചിറ്റയുടെ നനഞ്ഞൊട്ടിയ അംഗലാവണ്യം ആസ്വദിച്ച്‌ കുറച്ചുനേരം ഇങ്ങനെ ഇരിക്കാമെന്ന്‌ മനക്കോട്ടകെട്ടിയതാണ്‌ , രണ്ടുദിവസ്സം കഴിഞ്ഞാല്‍ അവളുടെ പരീഷ തുടങ്ങും, പനി വന്നാല്‍ അതു കുളമാകും ഉറപ്പാ..
ശരി പോകാം വിഷമത്തോടെയാണെങ്കിലും ഞാന്‍ എഴുന്നേറ്റു. തോട്ടത്തിനപ്പുറം ഒരു പത്തു മിനിറ്റ് നടന്നാല്‍ ചിറ്റയുടെ വീടാണ്‌.
മുറ്റത്തെ മഴയിലേക്ക്‌ ഇറങ്ങുന്നതിനു മുമ്പ്‌ ചിറ്റ എന്റെ കണ്ണുകളിലേക്ക്‌ നോക്കി, ഒറ്റ ഓട്ടം കൊടുക്കാം ചിറ്റേടെ വീടെത്തിയിട്ടു നിന്നാല്‍ മതി. ഞങ്ങള്‍ മുറ്റത്തെ മഴയിലേക്കിറങ്ങി നോക്കി.
മഴ കനത്തു പെയ്യാന്‍ തുടങ്ങിയിരുന്നു. ഷെഡിന്റെ ചുറ്റിനും കരിയിലയും മഴവെള്ളവും കുത്തി ഒഴുകുന്നു..
ചെളിയും മഴവെള്ളത്തിന്റെ ഒഴുക്കും കൂടി നടക്കാൻ ഒരു മാർഗവും ഇല്ല.
ചിറ്റാ ഇനിയിപ്പൊ എന്തുചെയ്യും, ഞാന്‍ കിതപ്പടക്കി ചോദിച്ചു..
പെട്ടെന്ന്‌ ആകാശം വിണ്ടുകീറി ഒരിടിവെട്ടി.
ചിറ്റ എന്റെ കൈയ്യില്‍ പിടിച്ച്‌ തിരിഞ്ഞ്‌ ഷെഡിലേക്ക് കയറി.
മഴ മാറാതെ ഇവിടുന്നു വീട്ടില്‍ പോവാന്‍ പറ്റില്ല കുട്ടാ.. ചിറ്റ നസ്സഹായയായി പറഞ്ഞു.
ഇനിയും മഴകൊള്ളെണ്ടാ.. വാ അകത്തേക്കു പോവാം..