ഇന്‍റര്‍ കോളേജ് ക്വിസ് കോമ്പറ്റീഷനു ഞങ്ങളുടെ കൂടെ സൂപര്‍വിഷന് ഗൈഡായി വരുന്നത് മീന ടീച്ചര്‍ ആണെന്ന് അറിഞ്ഞപ്പോ ഞാന്‍ ശെരിക്കും എക്സൈറ്റഡായി. കാരണം ടീച്ചര്‍ കോളേജില്‍ ഞങ്ങള്‍ കുറെ ഏറെ പേരുടെ വാണമടി റാണി ആയിരുന്നു. അത്രക്ക് കിടിലന്‍ ഫിഗര്‍.
വെള്ളിയാഴ്ചയായിരുന്നു ടെസ്റ്റ്‌ ഞങ്ങള്‍ വ്യാഴം രാത്രി പതരക്കുള്ള ഒരു ട്രെയിന്‍ ആയിരുന്നു റിസര്‍വ് ചെയ്തിരുന്നത്. അതാവുമ്പോ രാവിലെ കറക്റ്റ് ടൈമില്‍ അവിടെ എത്തും. വേറെ എങ്ങും റൂമും എടുക്കേണ്ടി വരില്ല. അതായിരുന്നു പ്ലാന്‍. ഞാന്‍ ഒരു പത്തു മണി ആയപ്പോ തന്നെ റയില്‍വേ സ്റെഷനില്‍ എത്തി. കൂടെ വരുന്ന വേറെ മൂന്നു പേര്‍ കൂടി ഉണ്ടായിരുന്നു മറ്റൊരു ഡിപ്പാര്‍ട്ട്മെന്റില്‍ നിന്നും. പക്ഷേ മീന ടീച്ചര്‍ വരാന്‍ അല്‍പം വൈകി, ഞങ്ങള്‍ക്ക് ട്രെയിന്‍ മിസ്സ്‌ ആയി.
ടീച്ചര്‍ ഓടിപിടച്ച്‌ എത്തുമ്പോഴേക്കും ട്രെയിന്‍ പോയിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു. ടീച്ചര്‍ക്കും നല്ല വിഷമം ആയി. അവിടെ ടീ ടീ യോട് ചോദിച്ചപ്പോ ഇനി ആകെ ഒരു ട്രെയിന്‍ കൂടിയേ ഉള്ളൂ, പതിനൊന്നു മണിക്ക് പക്ഷേ സ്ലീപര്‍ റിസര്‍വേഷന്‍ ഒന്നും ഇല്ല. ജെനെറല്‍ കമ്പാര്‍ട്ട്മെന്റില്‍ കയറണം. വേറെ വഴി ഇല്ലാതിരുന്നത് കൊണ്ട് ഞങ്ങള്‍ അവസാനം ആ ട്രെയിനിൽ കയറി പോകാം എന്ന് തീരുമാനിച്ചു. ഞങ്ങൾ എല്ലാവരും ഒരു കണക്കിന് കയറി കൂടി.. വല്ലാത്ത തിരക്ക്..
ഏറ്റവും പിന്നിലുള്ള ജനറൽ കമ്പാർട്ട്മെന്റിൽ ആണ് ഞങ്ങള്‍ കേറിയത്‌. ആകെ തിക്കും തിരക്കും.. കൂടെ ഉണ്ടായിരുന്ന മൂന്നു പേര്‍ വട്ടം ചാടിയൊക്കെ ഒരുവിധം കമ്പാര്‍ട്ട്‌മന്ടിനു ഉള്ളില്‍ കയറി പറ്റി. കാലുകുത്താന്‍ പോലും സ്ഥഅലം ഇല്ലാത്തത് കൊണ്ട് ഞാനും ടീച്ചറും വാഷ് ബേസിന്‍റെ അടുത്തുള്ള ഗാപ്പില്‍ ഒതുങ്ങി കൂടി.
മൂന്നു നാല് പ്രായം ആയ തമിഴ് സ്ത്രീകള്‍ തറയില്‍ മൂടി പുതച്ച് കിടക്കുന്നു.. ട്രെയിന്‍ മൂവ് ചെയ്തു തുടങ്ങിയതും ഞാന്‍ സൌകര്യത്തിനു വേണ്ടി ഡോര്‍ അങ്ങ് ലോക്ക് ചെയ്തു.. ഇപ്പൊ എനിക്കും ടീച്ചര്‍ക്കും ഞെരുങ്ങിയിട്ടാനേലും ശ്വാസം മുട്ടാതെ നിക്കം.
അഞ്ചാറു മണിക്കൂര്‍ ഇങ്ങിനെ നിന്ന് പോവുന്നത് എങ്ങിനെ.. അവിടെ രണ്ടു വലിയ പാര്‍സല്‍ ബോക്സ്‌കള്‍ ഇരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഞാന്‍ ന്യൂസ് പേപര്‍ അതിനു മുകളില്‍ വിരിച്ചിട്ടു ടീച്ചറോട് ഇരുന്നു കൊള്ലാന്‍ പറഞ്ഞു. ടീച്ചര്‍ പതിയെ അട്ജസ്റ്റ് ചെയ്ത് അവിടെ ഇരുന്നു. ഒരാള്‍ക്ക് കഷ്ട്ടിച്ചു ഇരിക്കാന്‍ ഉള്ള സ്ഥലമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ അവിടെ അത് കൊണ്ട് ഞാന്‍ ഒതുങ്ങി അവിടെ തന്നെ നിന്ന്.
